من خیلی سعی میکنم آدم درستی باشم؛ مهربون باشم، به کسی آزار نرسونم، تو عصبانیت کاری نکنم، حق همه موجودات عالم رو رعایت کنم و به معنای واقعی کلمه، آدم باشم. اما وقتی دیدم حمله کردن به عزیزترین داشته‌هام و با حرف حساب هم نتونستم قائله رو ختم به خیر کنم، با قلبی آکنده از درد، مجبور شدم یکی یکی رو با دست‌های خودم بکشم.
+مورچه‌های خیلی خیلی ریز حمله کردن به کابینت وسایل شیرینی‌پزیم. توی همه‌چی رفتن، شکر، مغزها و غیره. اولین باری نبود که میومدن، ولی وقتی دیدم که حتی سم پاشیدن و دور کردن شیرینی‌جات از دسترس‌شون هم نتونست کمکی بکنه واقعا ناراحت شدم. همه رو دور کردم اما مجبور شدم چهارتا رو له کنم. خیلی دوست داشتم همه‌چی مرتب و منظم باشه مثل خونه بقیه، اما حشرات موذی خیلی زیادن و واقعا کاری نمیشه کرد:(
++باید بگم محکومم یا متهمم؟ چندباری هم سرچ کردم ولی جوابی نگرفتم (و میترسم از عواقب سرچ این کیوردها در گوگل!). اگر وکیلی اینجا رو میخونه ممنون میشم توضیح بده! دنبال یه عنوان کوبنده و جذابم با همین عبارت!
بیشتر به نظر میاد معترفی تا متهم و محکوم:)))
عامو خوب کردی! چین مورچه‌ها:/ جیگر منم له کردن... هر جا رو سم میزنی از یه جای دیگه در میان:////