این اواخر که سعی کردم حرفه‌ای تر عکاسی کنم و مطالب بیشتری خوندم، از اهمیت دیدن عکس، مشاهده اطراف و عکس گرفتن توی پرورش هنر عکاسی آگاه شدم. توی بقیه هنرها هم همینطوره: می‌خوای کارگردان بشی، فیلم ببین و بساز، نویسنده، بخون و بنویس و ... و .... .
از روزی که چالش روزانه ۱۲۰۰ کلمه نوشتن رو شروع کردم، حس می‌کنم برگشتم به روزهای اول بلاگ. که چند روزی یکبار به هر حال یه موضوع برای نوشتن پیدا میشد و چراغ وبلاگ روشن نگه داشته میشد. با نوشتن، حس می‌کنم همه‌جا و همه‌چیز سوژه‌اس. اگر قبلا مشکل این بود که نمی‌دونم چی بگم، الان کم کم کلی ایده میاد توی ذهنم و من این رو از چشم چالش می‌بینم.
+البته اینکه سعی در کمال گرایی توی نوشتن هم ندارم، شاید بی‌تأثیر نباشه. وبلاگ منه و می‌تونم توش از هر چی بگم. نه؟!
