علاقه من به زبان ها از بین نمیره؛ فقط از زبانی به زبان دیگه منتقل میشه!
+یک سال و اندی پیش، در حال یادگیری اسپانیایی بودم. اسپانیایی شیرین و دوست داشتنی و به نظرم آسون..
بعدش رفتم سراغ عربی استاندارد (فصیح) و تا جایی که پیمزلر یاد میداد رو یاد گرفتم! بعد دیدم این فصیح خیلی هم کاربرد نداره و باید با توجه به مقصد سعی کنم یه لهجه خاص از عربی رو یاد بگیرم (مثلا مصری) که خب فعلا مقصد ندارم! کلا عربی خیلی یادگیریش سخته چون بسیار لهجه های متنوعی داره!
بعدش به خاطر یکی از دوستان رفتم تو کار فرانسه. البته خیلی ادامه ندادم. در حد سلام علیک و اینکه اگه کسی ازم پرسید بتونم بگم: ژوو کومپخا ان پوو لوفغانسه!!!
الان هم شدیدا علاقه مند شدم به زبان هندی! چرا؟ بیشتر به خاطر کلمه های فارسی که به نحو جالبی ازش استفاده میکنن! این مورد رو احتمالا بعدا بیشتر توضیح بدم اما یه مثال میزنم. مثلا اگه گفتین هندی ها به ماشین (خودرو) چی میگن؟ خیلی جالبه! میگن "گاری" :) فک کنین مثلا طرف پورشه داره بعد بهش میگه گاری!!! یا وقتی میخوان زیبایی یه شخص یا یه منظره رو بیان کنن؛ مثلا میخوان بگن فلانی خوشگله یا این طبیعت زیباست، میگن: "خوب صورت"! یعنی خوشگل و زیبا! آخه چطوری میشه عاشق همچین زبان بامزه ای نشد؟!
شما چی؟ هیچ وقت علاقه ای به زبانها داشتین؟ چندتا زبان و در چه حد بلد هستین؟ زبانی هست که بلد باشین یا دوست داشته باشین یاد بگیرین اما زبان عجیبی باشه؟مثلا زبان بومی های برزیل؟! خوشحال میشم بدونم!
