بوفه ای در دانشگاه قبلی ما بود که من تقریبا هر روز ازش خرید می کردم. من عادت دارم که همیشه سلام و خسته نباشیدی میگم و بعد چیزی که می خوام رو درخواست میکنم. اما هیچ وقت رابطه ی صمیمی با دوستان فروشنده نداشته ام. خلاصه، سال دوم بعد از تعطیلات تابستانی، برای خرید صبحانه به بوفه رفتم. اینبار استثتائا چون عجله داشتم خیلی فوری گفتم: یه بیسکویت. دختر خانوم فروشنده با لحن خیلی زیبایی گفت: سلام!! حالت چطوره؟
راستش رو بخواین نمیدونم منو با کسی اشتباهی گرفت یا چون مشتری همیشگیش بودم بعد از 3 ماه تعطیلی دلتنگم شده بود! اما واقعا خوشحالم کرد و روزم رو ساخت.
می خوام بگم که برای خوشحال کردن دیگران، هدیه های بزرگ و عجیبی لازم نیست. تو می تونی هر کسی رو که حتی باهاش در حد سلام و علیک ارتباط داری، با یه لبخند، با یه روز به خیر گرم، با یه احوال پرسی ساده خوشحال کنی. می تونی این انرژی مثبت رو گسترش بدی. خیلی ساده! بدون نیاز به ریالی برای انجام دادنش و مطمئن باش جوابش رو هم حتما می گیری. مثل اون دختر فروشنده که نه تنها لبخند همراه با تعجب منو دید، بلکه احترامش در نظر من خیلی بیشتر شد!
#خوشحالسیون
+ ایده و طراحی عکس مطلب از خودم هست. لطفا کپی رایت رو رعایت کنید. با تشکر!
